گفت: ای گروه هر که ندارد هوای ما           سر گیرد و برون رود از کربلای ما
ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر           نـتـوان نهاد پـای به خـلـوت­ـسـرای ما

تا دست و رو نشست به خون می نیافت           کس راه طـواف بر حـرم کـبریای ما
این عرصه نیست جلوه گه روبه و گراز           شـیـرافـکـن است بـادیـۀ ابـتــلای مـا
هــم­ـراز بــزم ما نبـوَد طـالـبـان جــاه           بـیـگـانه باید از دو جـهـان آشـنای ما
برگـردد آن­کـه با هــوس کـشـور آمـده           سر نـاورد به افـسر شـاهی گـدای ما
ما را هـوای سلطنت مُلک دیگر است           کاین عرصه نیست درخور فرّ همای ما
یزدان ذوالجلال به خلوت سرای قدس           آراسـتـه ست بـزم ضیـافـت بـرای ما
برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت            چون شاه تشنه کار به شمر وسَنان نداشت